De laatste daagjes

We zijn nu alweer in Auckland, de cirkel is rond. De afgelopen dagen nog vele leuke dingen meegemaakt. We reisde van Napier terug naar Taupo en vervolgends naar Rotorua.

Rotorua 24/03/12 - 26/03/12.

De stad kenden we natuurlijk al van onze eerste keer toen we zuidwaarts reisde en daar onze eerste stop maakte. Toch hebben we ons hier enkele dagen goed geamuseerd. Op de busreis van Taupo naar Rotorua maakte de buschaffeur een lekkere frisse stop bij de heerlijke stinkputten van Rotorua. Hoewel we deze vreselijke stank niet bepaald hadden gemist, was het wel weer (voor even) leuk om er te stoppen en vervolgends weer snel de bus in te vluchten om verder te reiden naar Rotorua, een stad dat wij liever stinkiestad noemen. We hadden voor in Rotorua de maori village avond bewaard voor op de terugweg. We hadden een vriendelijke buschaffeur die ons naar het maori dorp bracht, tijdens deze rit vertelde een gids wat we wel maar ook vooral niet mochten doen.
Een ding daarvan was, vooral niet lachen! In de bus werd een aanvoerder van onze bus gekozen die ze de chef noemde. Zijn taak was het om contact te leggen tussen de maori en onze groep, de westerlingen.
We arriveerde daar in het dorp en al snel verwelkomde de maorikrijgers ons met hun wel apparte welkomsritueel.
Nou volgends ons deden ze het erom, het viel ons zwaar een strak gezicht te houden terwijl de maorikrijgers hun wel apparte gezichten trokken. Gezichten die de gemiddelde Europeaan een brede glimlach op het zijne tovert. Met veel moeite wisten we ons pokerface te behouden en wachten we rustig af of we wel of niet werden toegelaten tot hun dorp. Gelukkig wist ook onze chef zich te gedragen en nam hij het geschenk (blad) van de maori aan waardoor we werden toegelaten tot hun dorp.
In hun dorp vertelde ze ons over hun gebruiken, spellen en dansen. Roel was twee keer de klos. Zo moest hij een keer deelnemen aan een vreemde renproef, je moest over stokken sprinken zonder ze aan te raken (dit ging niet zo goed). De tweede keer werd Roel weer uit de groep geplukt, deze keer om de Hakka (de bekende Maoridans) te doen (dit was ook niet bepaald een groot succes, wel erg leuk). Ingrid ammuaseerde zich vooral door veel te lachen en zoveel mogelijk vast te leggen op film en foto (dankje wel Ingrid). Nadat we veel hadden gezien en geleerd van deze aardige maori (waarvan we ondertussen wel van mochten lachen), leide ze ons naar hu keuken en vertelde over hun manier van het bereiden van hun eten. Vervolgends toonde ze ons enkele dansen, genoten we van hun gezang en oude verhalen. Als afsluiting kregen we een overheerlijk maal waarvan we heerlijk hebben gesmuld. Wat een voortreffelijk feestdinee was dat, vooral het vleef en vis in overvloed was waar genieten. Het einde van deze nacht kwam natuurlijk dan ook veel te snel maar het was zeker een ware ervaring voor iedereen die nieuwsgierig is naar de cultuur van de maori.


Matamata 26/03/12 - 27/03/12.

Stinkiestad was erg leuk, maar we hadden de stad na drie dagen ( heenweg meegeteld) wel gezien en dus besloten we nog een extra stop in Matamata te maken. Een dropje dat vooral bekend is door hun toppaarden die daar getraind worden. Maar waardoor dit dorpje nog veel bekender door is, is natuurlijk door de filmset van the lord of the rings (2001-2002-2003) en de films in aantocht van the Hobbit (2012 -2013). Hoewel we Hobbitton al hadden bezocht op de heenweg zuidwaarts, konden we het niet laten er nog een laatste keer langs te gaan.
O ,o ,o wat erg zijn wij, twee vreselijke Hobbitfreaks! Maar het was weer een waar groot feest er te mogen zijn!!! En deze keer hoefde we geen contract te tekenen dat we de foto's die we maakten, niet op internet mochten zetten. Na nog eens na te vragen of dit werkelijk geen probleem was, zijn we natuurlijk flink gaan uploaden. We leerde weer vele leuke nieuwe weetjes over de films en alles achter de schermen, we bezochten zelfs enkele nieuwe delen waar we de eerste keer niet mochten komen en genoten van deze geweldige fantasiewereld. We reisde in een groep met vele mensen die zich wel als een hobbit zagen, dit zorgde natuurlijk voor veel ongijn van vele die onder de partyboom van Bilbo een leuk dansje deden. De gids vond ons een grappig stel vanwege ons lengte verschil, Ingrid kon nog makkelijk voor een hobbit doorgaan, Roel was een ander verhaal volgends de gids en werd daarom maar Gandalf genoemd. Met veel moeite en veel pijn in ons hart lieten we deze wereld weer achter ons en namen nu afscheid voor een langere periode. Maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we een bezoekje aan hobbitton brachten.

We werden in Matamata opgehaald door de Kiwibus en voltooide onze laatste ettape naar Auckland. In Nieuw Zeeland hebben we veel mooie en spannende avonturen beleefd. We hebben er veel interesante mensen leren kennen en leuke vrienden opgedaan. Nieuw Zeeland is nu een land vol mooie herrineringen. We hebben ontzettend genoten en zijn erg dankbaar dat we de kans hebben gekregen deze enorme reis te mogen maken. Maar waar het ene verhaal eindigt begint het ander. Nadat we een beetje van het reizen hebben mogen proeven, smaakt dat natuurlijk naar meer. Meer reizen, meer avonturen en... nouja gewoon meer. Maar al dat meer meer, krijgt een nieuw hoofdstuk in een nieuw boek.